Blog

සොබාදහමට අනුගතව විකසිත වන කුඩා මල් කැකුළු, පරිසරයේ චමත්කාරය උකහා ගනිමින් දසත සුන්දරත්වය විඳිමින් කාලය ගත කළ දරුවන් වර්තමානයේ ඩිජිටල් අවකාශය තුළ අතරමං වී තමන්ගේ සොදුරු ළමා කාලය ගත කරයි. ඔවුන්ගේ මුවගින් දැන් නිතරම අසන්නට ලැබෙන්නේ online යන වදන් පෙළයි.

වර්තමානයේ ඇති වී තිබෙන Covid-19 ව්‍යසන තත්වයත් සමඟම වඩාත් අසරණව සිටින්නේ ඉවසා දරා ගත හැකි සීමාව නොදත් කුඩා දරුවන්ය. ළමා කාලයේ ඔවුන්ගේ සිතුවිලි, සියල්ලන් සමඟම බෙදා ගන්නට තිබෙන අවකාශය ඇහිරි ඇත. පාසල් මව් තුරුල තුළ මිතුරු මිතුරියන් හා ගුරු මෑණිවරුන් සමඟ කෙළි දොලෙන් ගත කළ කුඩා දරු පැටව් පරිගණකයේ ඇති කැමරාව තුළ සංයමයකින් පැය කිහිපයක් ඉඳගෙන සිටීමේ අසීරු කාර්යයක නිරත වී සිටි. ඔවුන්ගේ කුඩා සිත් ප‍්‍රායෝගික දැනුම් පද්ධතියෙන් බැහැරව, යාන්ත‍්‍රිකරණ දැනුම් පද්ධතියක් තුළ සිරවී ඇති අතර, ඔවුන්ගේ මිතුරෙකු බවට පත් වී ඇත්තේ පරිගනකය සහ ඩේටාය.

කෙසේ වෙතත් දරුවන්ගේ නැණස පාදා දීම සඳහා නිවෙස තුළ දරුවන්ට ඉඩ හසර ලබා දීමට දෙමාපියන් විශාල පරිශ‍්‍රමයක් දරනු ලබයි. ඇතැම් දෙමාපියන්ට පරිගනක තාක්ෂණය සම්බන්ධයෙන් ඇති දැනුම අල්ප වීම නිසා බොහෝ ගැටළු වලට මුහුණ පෑමට සිදුවේ. ඒ හේතුවෙන් දෙමාපිය අවධානයෙන් ගිලිහි යන කුඩා දරුවන් තාක්ෂණයේ වැරදි පැතිකඩට යොමු වීමේ ප‍්‍රතිශතය බොහෝ ඉහළ ගොස් ඇති අතර එමගින් දෙමාපියන් හා දරුවන් අතර සම්බන්ධතාවය ක‍්‍රමයෙන් ගිලිහි යන තත්වයක් වර්තමාන පරිසරය තුළ දක්නට ලැබේ.

තවද රට පුරා එක හා සමාන තාක්ෂණික පහසුකම් නොමැති වීම හේතුවෙන් දුෂ්කරතා ඇති දරුවන්ට අධ්‍යාපනය නොලැබීමේ සම්භාවිතාවය ඉහළ ගොස් ඇත. දුරකථන සංඥා නොමැති වීම හේතුවෙන් ඇතැම් දරුවන් උස් කඳු මුදුන් සහ ගස් වලට නැගීම වැනි අවදානම් සහගත තත්වයන්ට මුහුණ දීම අප රට මුහුණපා ඇති ප‍්‍රධානතම ගැටළුවකි.

පාසල තුලදී දරුවා හට පුහුණු වන, තමන් සතු දෑ බෙදා ගැනීම, අභියෝගයන්ට මුහුණ දීම මෙන් ම කී‍්‍රඩා කුසලතා වර්ධනය කර ගැනීම යන කටයුතු වලින් දරුවා නොපනෙන මානයකට ඇදගෙන ගොස් ඇත්තේ ඉතා අවාසනාවන්ත ලෙසය. දරුවන් විසින් ඔවුන්ගේ ඒකාකාරී බව නැති කර ගැනීම සඳහා පරිගණකයේ ඇති නොයකුත් ක‍්‍රිඩා වැනි දේවල් වලට ඇති නැඹුරුව නිතරම දැක ගැනීමට අපට හැකි වේ. මෙමගින් ඔවුන් දෙමාපියන් හා අවට පරිසරයෙන් ඈත් වී යාම මහා ඛේදවාචකයකි. ඒකාකාරි ජීවන රටාවක් තුළ සිරවී ඇති දරුවා තුළ අධ්‍යාපනය කෙරෙහි තිබු ආශාව හා උද්වේගය අල්ප වී යාම හේතුවෙන් ඔවුන් ඉගැන්වීම් කි‍්‍රයාවලියෙන් බොහෝ දුරට දුරස් වීමට උත්සහ දරයි.

තවද මෙම වකවානුවේ කුඩා දරුවන් නොයකුත් මානසික සංකුලතා වලට ගොදුරු වීම හේතුවෙන් ඔවුන් කායික හා මානසික ව්‍යාකුලතා වලට පත්වීම, ක්‍ෂණික කෝපය, ඇස් පෙනීම දුර්වල වීම, හිසරදය, දෙමාපියන් නොරුස්සනා ස්වභාවය වැනි අතුරු ප‍්‍රතිඵල වලට ගොදුරු වීම ද නිතර දක්නට ලැබේ.

කෙසේ නමුත් online තාක්ෂණය අවභාවිතයෙන් තොරව හැකි තරම් දරුවන්ගේ සුභසිද්ධිය සඳහා යෙදවීමට උත්සුක වීම වත්මන් දෙමාපියන්ට ඇති අභියෝගයක් මෙන් ම වගකීමකි.

අප පාසල තුලද දරුවන්ගේ ඒකාකාරි online ඉගැන්වීම් රටාවෙන් මුදවා ගැනීම සඳහා නොයතුත් වැඩසටහන් කි‍්‍රයත්මක කරන ලදී. හිටපු විදුහල්පති කේ. ජී. විමලසේන මහතා මෙයට පිළියම් ලෙස ඔහුගේ පූර්ණ අධීක්ෂණය මත සංවිධානය කරනු ලැබූ එම වැඩසටහන් වලින් කිහිපයක් පහත දැක්වේ.

1. Magic School – Mr. Sanath Gamage
   9/ 10/ 11 ශ්‍රේණි වල දරුවන්ට සහ දෙමාපියන් හට සංවිධානය කරන ලදී.

2. Magic School – Mr. Sanath Gamage
   6/ 7/ 8 ශ්‍රේණි වල දරුවන්ට සහ දෙමාපියන් හට සංවිධානය කරන ලදී.

3. Magic School – Mr. Sanath Gamage
   3/ 4/ 5 ශ්‍රේණි වල දරුවන්ට සහ දෙමාපියන් හට සංවිධානය කරන ලදී.

4. 2 ශ්‍රේණිය සඳහා සංවිධානය කරනු ලැබු පොසොන් පොහොය වැඩසටහන.

5. 5 ශ්‍රේණිය සඳහා සංවිධානය කරනු ලැබු පොසොන් බැති ගී සරණිය.

6. Student Motivation Program
   2020- 11 ශ්‍රේණියේ දරුවන් සඳහා කථිකාචාර්ය අජිත් ජයවර්ධන මහතා විසින් ඉදිරිපත්

   කරන ලද අභිපේ‍්‍රරණ වැඩසටහන.
   විශේෂ දේශක ලක්‍ෂ්මන් ගුණතිලක මහතා විසින් 10/ 11 ශ්‍රේණි වල දරුවන්ට සංවිධානය කරන ලද වැඩසටහන.

7. 2012-2020 විද්‍යා ගණිත අංශයේ ආදි ධර්මපාලීයන් විසින් ඉදිරිපත් කරනු ලැබූ අභිපේ‍්‍රරණ වැඩසටහන.
   12/13 ශ්‍රේණි වල විද්‍යා ගණිත අංශයේ දරුවන්ට සංවිධානය කරන ලදී.

8. 2010-2015 වාණිජ අංශයේ ආදි ධර්මපාලීයන් විසින් ඉදිරිපත් කරනු ලැබූ අභිපේ‍්‍රරණ වැඩසටහන.
   12/13 ශ්‍රේණි වල වාණිජ අංශයේ දරුවන්ට සංවිධානය කරන ලදී.

9. පොසොන් ධර්ම දේශනා වැඩසටහන.
   6/ 7/ 8/ 9/ 10/ 11/ 12/ 13 ශ්‍රේණි වල දරුවන්ට සංවිධානය කරන ලදී.

10. 1 ශ්‍රේණියේ ඇතැම් පංති සඳහා සීල සමාදාන වැඩසටහනක් පවත්වන ලදී.

11. ආදි සංකලන දරුවන් විසින් ‘‘සංකලන - දම්පාට ගී සැදෑව’’ නමින් සජීවි ප‍්‍රසංගයක් පවත්වන ලදී.

- තිලිණි ශ්‍යාලිකා තිලකරත්න

අධ්‍යාපනය යනු අප ජීවිතයේ වඩාත්ම බලවත් අවියයි. සෑම දෙයක්ම පිටුපස ඇති අරුත සොයා ගැනීමට අධ්‍යාපනය හරහා අපට ඉඩ සැළසෙන අතර, ලොව සෑම දෙනෙකුගේම ජීවිත විශාල පරිවතනයකට ලක් කිරීමට අධ්‍යාපනයට සුවිශේෂී හැකියාවක් ඇත. එසේම අධ්‍යාපනය අපට අවට ලෝකය පිළිබඳව අවබෝධයක් ලබාදෙන අතර, එම දැනුම ඥාණාන්විතව භාවිතා කිරීමෙන් අපේ ජීවිතය නිවැරැදි දිශාවට යොමු කරගැනීමට අපට හැකියාව ලැබෙයි. කෙනෙකුගේ ජාතිය, ආගම හා ස්ත‍්‍රී පුරුෂ භාවය කුමක් වුවත්, ඔහුට හෝ ඇයට ලොව විවිධ තරාතිරම්වල සිටින අනෙක් සියලූම පුද්ගලයන් හා එක සමානව එකට සිටගැනීමට ඉඩ හසර ලබාදෙන්නේ අධ්‍යාපනය මගිනි. ඒ අනුව සමස්ථයක් ලෙස ගතහොත් අධ්‍යාපනය යනු සියලූ බාධක පරාජය කිරීමට හැකි වේදිකාවකි. මෙයට බොහෝ කලකට පෙර අධ්‍යාපනය යනු සමාජයේ එක්තරා කොටසකට පමණක් සීමාවූ “වරප‍්‍රසාදයක්’” ලෙසින් සැළකුණත් වර්තමානය වන විට එය දුප්පත් පොහොසත් භේදයකින් තොරව සැමටම භුක්ති විඳිය හැකි “අයිතිවාසිකමක්” බවට පත්ව ඇත. ඇති නැති පරතරය මැනවින් කියාපාන අධ්‍යාපනය නොමිලේ අධ්‍යාපනය ලැබීම ශ්‍රී ලංකා ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් මූලික අයිතිවාසකමක් ලෙසින් සඳහන් කර නැතත්, “නූගත්කම මුළුමනින්ම තුරන් කිරීම සහ සියලූ මට්ටම්වල අධ්‍යාපනය සඳහා විශ්වීය සහ සමාන ප‍්‍රවේශයක් සඳහා ඇති අයිතිය පිළිබඳව සියලූම පුද්ගලයන්ට සහතික වීම” යනුවෙන් වගන්තියක් ඊට ඇතුළත් කොට ඇත. ශ්‍රී ලංකාවේ අපට ප‍්‍රාථමික අධ්‍යාපනයේ සිට උසස් අධ්‍යාපනය දක්වා නොමිලේ ලබාගැනීමට අපට හැකියාවක් ලැබී ඇත්තේ ඒ අනුවය. වර්තමානය වන විට ශ්‍රී ලංකාව තුළ රජයේ පාසල් 10,012 ක් ඇති අතර ඒවායේ ඉගෙනුම ලබන සිසු සිසුවියන් සංඛ්‍යාව මිලියන 4.2 කට අධිකය. මෙම දුවා දරුවන්ගේ නුවණැස පාදන ගුරුවර ගුරිවරියන්ගේ සංඛ්‍යාව 235,924 කි. වර්තමානයේදී අප රටේ දකින්නට ලැබෙන අධ්‍යාපන පද්ධතියේ ඉතිහාසය යටත්විජිත අවධිය දක්වා දිව ගියද, ගෝලීය අධ්‍යාපන ක‍්‍රමය සමග සැසඳීමේදී ශ්‍රී ලංකාවේ අධ්‍යාපනය ක‍්‍රමය තවමත් නිසි පරිදි යාවත්කාලීන වී ඇති බවක් පෙනෙන්නට නැත. ගෝලීය මට්ටම හා සැසඳීමේදී අපේ රටේ පාසල් නවීන තාක්ෂණය ප‍්‍රමාණවත් පරිදි උපයෝගී කර නොගන්නා නිසා ශ්‍රී ලංකාව සහ සෙසු ලෝකය අතර තාක්ෂණික හිඩැසක් නිර්මාණය වී ඇත. එහෙත් කොවිඞ්-19 ව්‍යාප්තියත් සමගම පෙර පාසල් අධ්‍යාපනයේ සිට විශ්වවිද්‍යාල අධ්‍යාපනය දක්වා වූ සමස්ථ අධ්‍යාපන පද්ධතියටම මේ වන විට නවීන තාක්ෂණ ක‍්‍රමවේදයන් අත්හදා බැලීමේ ඇති වැදගත්කම අවබෝධ වී තිබීම සැළකිය යුතු වර්ධනයක් බව පැවැසිය යුතු ය. මෙහිදී අප මුහුණ පා සිටින අභියෝග බොහෝය. වසංගත තත්ත්වය හේතුවෙන් පාසල් සහ විශ්වවිද්‍යාල වසා දමා ඇති තත්ත්වයක් තුළ පෙර පාසල් සිසුන්ගේ සිට විශ්ව විද්‍යාල සිසුන් දක්වා වූ සමස්ථ ශිෂ්‍ය ප‍්‍රජාවටම මාර්ගගත ක‍්‍රමය ඔස්සේ අධ්‍යාපනය ලැබීමට සිදුව ඇතත්, ශ්‍රී ලංකාවේ සමාජ හා ආර්ථික තත්ත්වය හේතුවෙන් ඔවුන් සියලූ දෙනාටම එම අවස්ථාව එකසේ ලැබෙනවාද? යන ගැටළුවට මේ වන විට අප මුහුණ පා සිටියි. මාර්ගගත අධ්‍යාපනයේ අභියෝග මාර්ගගත අධ්‍යාපනය ලැබීමට අවශ්‍ය කරන උපකරණ බහුල නොවීම, අන්තර්ජාල පහසුකම් සපයන ආයතනවල ආවරණ කලාපය සීමාසහිත වීම මෙන් ම මාර්ගගත අධ්‍යාපනය සම්බන්ධයෙන් බොහෝ දෙනෙකු තුළ ප‍්‍රමාණවත් දැනුමක් නොමැති වීම ද මේ වන විට අප මුහුණ පා සිටින ගැටළු අතර වෙයි. මාර්ගගත අධ්‍යාපනය ලැබීමට අවශ්‍ය කරන මෙවලම් හිඟ සහ සේවා ආවරණ කලාපයෙන් බැහැරව සිටින ග‍්‍රාමීය පාසල්වල ඉගෙන ගන්නා දරුවන් වෙනුවෙන් රූපවාහිනය වැනි ශ‍්‍රව්‍ය දෘෂ්‍ය ක‍්‍රමවේදයන් ඔස්සේ අධ්‍යාපනය ලබාදීම වඩා පිළිගත හැකි විකල්පයක් ලෙසින් පෙනී ගියත්, එහි ඵලදායීතාවයද සීමාසහිතය. අධ්‍යාපනය සඳහාම වෙන්වූ රූපවාහිනී නාළිකා නොමැති වීම, දැනට තිබෙන රූපවාහිනී නාළිකාවල වෙනත් වැඩසටහන් අතරතුර අධ්‍යාපන වැඩසටහන් සඳහා ගුවන් කාලය වෙන් කර ගැනීමේ ගැටළුව, රූපවාහිනිය ඔස්සේ විෂය කරුණු උගන්වන ගුරුවරුන්ගේ උදාසීන ඉගැන්වීමේ ශෛලිය මෙන් ම සම්මත පංති කාමරයකදී මෙන් ගුරුවරයා සහ ළමයින් අතර අන්තර් ක‍්‍රියාකාරීත්වයක් නොමැති වීම ද රූපවාහිනිය හරහා ඉගැන්වීමේදී මුහුණ පෑමට සිදුවන ගැටළුය. ඒ හැරුණු කොට මාර්ගගත සහ රූපවාහිනිය හරහා අධ්‍යාපනය ලබාදීමේදී මුහුණ දීමට සිදුවන ප‍්‍රබලම ගැටළුව වන්නේ දරුවන්ගේ සමාජ කුසලතා සහ පෞරුෂය වර්ධනය නොවීමයි. පාසල් යන වයසේ දරුවෙක් පාසලෙන් අධ්‍යාපනයට අමතරව තවත් බොහෝ දෑ තම ජීවිතයට උකහා ගන්නා අතර, කණ්ඩායමක් ලෙසින් වැඩ කිරීම, ශාරීරික ක‍්‍රියාකාරකම්, පෞරුෂ වර්ධනය, සමාජ කුසලතා සහ සමාජය සමග ගැටීමේ මූලික පාඩම් දරුවා අත්පත් කරගන්නේ පාසලෙන් සහ පංති කාමරයෙනි. එබැවින් කොවිඞ්-19 වසංගත තත්ත්වය පහව යනතුරු අධ්‍යාපනය ලබාදීම සඳහා දැනට ඉතිරිව ඇති හොඳම විකල්පය වන මාර්ගගත අධ්‍යාපනය වර්ධනය කිරීම සඳහා අවශ්‍ය කරන යටිතල පහසුකම් සංවර්ධනය කරන අතරම, රට තුළ දරුවන්ට රෝග බියකින් තොරව යළි පාසලට පැමිණ අධ්‍යාපනය ලැබිය හැකි සුරක්ෂිත වටපිටාවක් නිර්මාණය කිරීමට රජය කටයුතු කළ යුතු ය. අනෙක් අතට කොවිඞ්-19 වැනි ගෝලීය වසංගත තත්ත්වයක් නිසි පරිදි පාලනය කිරීමට රජයට පමණක් හැකියාවක් නොමැති නිසා, මවුපියන් සහ වැඩිහිටියන් ලෙසිට අපි අපේ සහයෝගය රජයට ලබාදිය යුතු ය. අපේ දරුවන්ට යළි පාසල් ගොස් විෂය කරුණුවලට අමතරව සමාජ කුසලතාද ජීවිතයට එකතු කරගෙන, සාර්ථක මිනිසෙකු ලෙසින් සමාජය සමග මුහු වීමට හැකියාවක් ලැබෙන්නේ එවිටය. - වත්සලා රාජගුරු

“මිශ‍්‍ර පාසල් අතරින් මුලූ ලෝකෙවත් නැතිව ඇති මේ තරම් හොඳ, ශීලාචාර ඉස්කෝලයක්. මම ඒක බය නැතිව කියනවා. ඉස්කෝලෙදි සමහර විට ළමයි අපෙන් බැනුම් අහනවා තමයි. ඒත් තැනකට ගියාම රත්තරන් ළමයි.” ධර්මපාල විද්‍යාලය පිළිබඳවත් දම්පල් දූ පුතුන් පිළිබඳවත් මෙතරම් ආදරයකින් වදන් පෙළගස්වන්නී අන් කවරෙකුත් නොව ධර්මපාලයට ඉමහත් සේවයක් ඉටුකළ මාලිනී ආටිගල අබයරත්න ගුරු මෑණියන් ය. දම්පල් මව්න් සෙවනේ සිප් සතර හදාරා එහිම ගුරුතුමියක් ලෙස දහස් ගණනක් දූ දරුවන්ට යහමඟ පෙන්වූ ඇය අද විශ‍්‍රාම සුවයෙන් පසුවන්නීය. ධර්මපාලය පිළිබඳ සිය මතකය ආවර්ජනය කරන්නට අපි ඇයට ඇරයුම් කළෙමු. මේ දිගහැරෙන්නේ ඒ කතාබහයි. ඔබතුමිය ධර්මපාල විද්‍යාලයේ දීප්තිමත් ආදිශිෂ්‍යාවක්. පාසල් කාලය ගැන ඔබතුමියගේ මතකය අවදි කළොත්... මම හෝඩිය පන්තියට ඇතුළු වෙන්නෙ 1947 පෙබරවාරි හය වැනිදා. එතකොට හිටපු විදුහල්පතිතුමා තමයි ජී. සී. එදිරිසිංහ මහතා. දොඹ ගස්, අඹ ගස් දෙපසින් තිබුණු අඩිපාරෙ තමයි අපි ඉස්කෝලෙ ගියේ. ඒ දවස්වල මේ ගම හරි ලස්සනයි. ඒ කාලෙ එක පන්තියක ළමයි දහදෙනෙක් වගේ තමයි හිටියේ. පාසලේ විවිධ වසර වල දී පන්ති නායිකාවක් වශයෙන් කටයුතු කළා. මම හිටියේ මෞර්ය නිවාසයේ. ක‍්‍රීඩා තරග වලින් නම් දිනලා නැහැ. නමුත් ගීත ගායනා තරග වලින් ප‍්‍රථම ස්ථානය ලබාගෙන තියෙනවා. සාහිත්‍ය සංගමයේත් ක‍්‍රියාකාරීව කටයුතු කළා. ඒ කාලේ ලයනල් රංවල මහතාගේ “ඉනා බෙහෙත” නාට්‍යයේ රංගනයට මමත් දායක වුනා. 1964 වර්ෂයේදී උසස්පෙළට පෙනී සිටියා. පාසල් කාලයේ අත්දැකීම් ගැනත් අපි කතා කරමු. ගෙදරටම කොටු වෙලා හිටපු මට සමාජ ආශ‍්‍රය ලැබුණේ පාසලෙන්. ප‍්‍රාථමික අංශයේ ඇරැව්වල පැත්තට කන්දක් වගේ තිබුණා. ඉතිං අපි ඉන්ටවල් එකේදී ඒ කන්ද දිගේ ඔහේ දුවනවා. සමහර වෙලාවට එතන තිබුණු වැටත් කඩනවා. ඉතිං ඒ කාලෙ හරි සුන්දරයි. දැන් වගේ පහසුකම් නැති වුනත් ඒ කාලෙත් අපේ පාසල හැම අතින්ම හොඳයි. ඒ දවස්වල අපිත් එක්ක පාසලේ හිටපු අය අතරින් කෙනෙක් තමයි ඔලිවර් රණසිංහ මහතා. තව ගොඩක් අය ඉන්නවා. මට නම් වශයෙන් හරියටම මතක නැහැ. ගුරු වෘත්තියට පිවිසීමෙන් පසුව ඔබ උගත් පාසලේම සේවය කිරීමට ඔබතුමියට අවස්ථාව ලැබෙනවා. ඒ අත්දැකීම ගැන අපට කියන්න. 1964 වර්ෂයේදී උසස් පෙළට පෙනී සිටියත් ඉන් පස්සේ රැකියාවක් කරනවාට දෙමාපියන් කැමති වුනේ නැහැ. ඒ නිසා ටික කලක් ගෙදරට වෙලා හිටියා. 1983 වසරේ දී ගුරු විදුහලට තෝරාගැනීමේ විභාගයෙන් ඉහළ ලකුණු ලබාගෙන මහරගම ගුරු විදුහලට ඇතුළත් වෙන්න මට හැකි වුනා. එහි තුන් අවුරුදු පුහුණුවෙන් පසුව දුෂ්කර සේවයට රත්නපුර දිස්ත‍්‍රික්කයට යන්න වුනා. 1987 වසරේ තමයි මට ධර්මපාල විද්‍යාලයට සේවය කරන්න අවස්ථාව ලැබෙන්නේ. මම හරිම ආසාවෙන් මගේ පාසලේ සේවයට එක්වුනා. මිශ‍්‍ර පාසලක්නේ. පොඩි පන්ති වල දී ගැහැණු ළමයි පිරිමි ළමයි ගහගන්නවා. ඒත් නවය දහය පන්තිවලට යද්දි හරිම එකමුතුයි. 2002 දක්වාම මම ධර්මපාලයේ සේවය කළා. ඒ කාලය තුළ අධ්‍යාපන මෙන් ම විෂය බාහිර ක‍්‍රියාකාරකම් අතිනුත් සැලකියයුතු සේවයක් කරන්න මට හැකිවීම ගැන ලොකු සතුටක් තියෙනවා. පාසල් ඉතිහාසයේ බොහෝදෙනෙක් ඔබතුමිය හඳුනන්නේ සෞඛ්‍යදානය තුළින් ඉමහත් සේවයක් ඉටුකළ ගුරුතුමියක් විදියට. අපි ඒ මතකය අවදි කරමු. සෞඛ්‍යදාන ඒකකය බාර ගුරුතුමිය වශයෙන් මම බාරගත්තේ විශාල වගකීමක්. එහිදී මම සෞඛ්‍යදානයේ සාමාජික දරු දැරියන් සමග පාසල තුළත් ඉන් පිටතත් ප‍්‍රථමාධාර ලබාදීම, සෞඛ්‍ය කඳවුරු වලට සහභාගී වීම හා වෙනත් සෞඛ්‍ය ප‍්‍රවර්ධන කටයුතු රැසක් සිදු කළා. සමහර ළමයි පීරියඞ් එකක් කට් කරන්න  ඕන වුනාමත් බඩ අල්ලගෙන සෞඛ්‍යදානෙට එනවා. ඉතිං මම අහනවා ගණං බඬේ අමාරුවද, ඉංග‍්‍රීසි බඬේ මාරුවද කියලා. සෞඛ්‍යදානයේ මම පුහුණු කරපු හොඳ නායකයෝ හිටියා. එයාලා හැකි හැම වෙලාවෙම සෞඛ්‍යදාන ඒකකයට ඇවිත් සේවය කළා. ඒකකයට අවශ්‍ය බෙහෙත් ගන්න අපි කැට වලට සල්ලි එකතු කරනවා. එහෙම කැට අරගෙන යනකොට සමහර අය අපහාස කරපු අවස්ථා, බැනපු අවස්ථා තිබුණා. ඒත් අපි අපේ සේවය කරගෙන ගියා. දවසක් ඉස්කෝලෙ ඉස්සරහ ගේට්ටුව ළඟ කහ ඉර උඩ වාහනයක් කඩාගෙන බිඳගෙන ගිහිල්ලා, ළමයෙක් වැටිලා ඉන්නවා. ළමයාට සිහිය නෑ. හැමෝම කෑගහනවා. ඒ වෙලාවෙම පිටිපස්සෙන් ආපු වෑන් එකකට ළමයා දාගත්තා. මම කෑගහලා කිව්වා “ප‍්‍රින්සිපල් සර්ට පණිවිඬේ කියන්න, මම ළමයා හොස්පිටල් ඇඞ්මිට් කරන්න යනවා” කියලා. ඉතිං ළමයා ඇඞ්මිට් කරලා එයාගෙ අම්මලා එනකන් මම ළඟ හිටියා. ළමයාගේ ගෙදරට පණිවුඬේ කිව්වට කවුරුත් මගේ ගෙදරට පණිවුඬේ කියලත් නෑ. ඉතිං ඒ වගේ මම කවදාවත් ළමයෙක්ට අසනීප වුණ වෙලාවට දාලා ගිහින් නෑ. පාසල් සෞඛ්‍යදාන ඒකකයේ හතළිස්වන සංවත්සරය අපි ඉහළින්ම සැමරුවා. ඒක හැමෝම අගය කළා. ඒ වගේම ශ‍්‍රී ලංකාවේ පනස්වන නිදහස් සමරු උළෙලේදීත් අපේ සේවය ඉතා ඉහළින් අගය කරමින් ජනාධිපති අතිරේක ලේකම් නියන්ගොඩ මහතා මටත් සෞඛ්‍යාදානයේ සිසු දරුදැරියන්ටත් පැසසුම් සහතික ප‍්‍රදානය කළා. බැඞ්මින්ටන් ක‍්‍රීඩාව භාර ගුරුතුමිය ලෙසත් ඔබතුමිය කාලයක් කටයුතු කළා නේද? ඔව්, ඉස්සර අපිට බැඞ්මින්ටන් කෝට් එකක් තිබුණෙ නෑ. හෝල් එකයි ප‍්‍රින්සිපල්ගෙ ඔෆිස් එකයි අතරෙ ලණු ඇදලා බොරලූ ගොඬේ තමයි සෙල්ලම් කළේ. ඉතිං ළමයි වැටිලා තුවාල වෙනවා. ඒ ළමයින්ව සෞඛ්‍යදානෙට ගෙනිහින් බෙහෙත් කරනවා. පස්සෙ අමාරුවෙන් සල්ලි එකතු කරලා කෝට් එක හැදුවා. මම ළමයින්ගෙ වගකීම බාරගෙන පුහුණු කඳවුරුවලට ගෙනියනවා. අම්මලා හරියට අගයකළා ළමයින්ව වගකීමෙන් ආරක්ෂා කිරීම ගැන. ඉස්කෝලෙ වාහනේ නැතිවුනාම අපේ ගෙදර වාහනෙන් ළමයින්ව එකකරගෙන යනවා තරග වලට. හිටපු විදුහල්පති විමලසේන මහත්මා අපට ගොඩක් උදව් කළා. මට පුලූවන් වුනා බැඞ්මින්ටන් වලින් ඊ ඩිවිෂන් හිටපු අපේ පාසල සී ඩිවිෂන් දක්වා ගෙනයන්න. ලංකාවෙ ප‍්‍රධාන පාසල් එක්ක තරග කරලා අපි ජයග‍්‍රහණය කළා. සමස්ත ලංකා තරග දිනුවා. ඒක ළමයින්ට ලොකු අභිමානයක් වුනා. ඊට අමතරව මම ශිෂ්‍ය නායක ඛණ්ඩයේ අනුශාසක වශයෙනුත් කටයුතු කළා. ඒ සඳහා නෝමන් රණසිංහ ගුරු මහත්මාගෙන් ලැබුණු සහයෝගය අගයකළ යුතුයි. ඔබතුමිය විශ‍්‍රාම දිවියක් ගතකළත් තවමත් පාසලේ කටයුතු වලට සම්බන්ධ වෙනවා. ඔබගෙන් අධ්‍යාපනය ලැබූ ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන් හමුවූ විට ලැබෙන ප‍්‍රතිචාර කෙබඳු ද? මම ළමයින්ට ආදරෙයි වගේම ළමයිනුත් මට ආදරෙයි. සමහර ළමයින්ව දැන් මට මතකත් නැහැ. ඒත් මුණගැහුණාම ඒ ළමයි දුවගෙන ඇවිත් කකුල් දෙක ළඟ වැඳ වැටෙනවා. ඒක හදවතින්ම එන දෙයක්. ඉතිං හරිම ආසයි. මට ඒ ළමයි ගැන විශාල ආදරයක් වගේම ගෞරවයකුත් ඇතිවෙනවා. මම ගරු කරනවා ළමයින්ට. මගෙන් ඉගෙනගෙන ඉහළ තැන්වල ඉන්න ළමයින්ට මම සර් කියලා කතා කරලා බැනුම් අහලාත් තියෙනවා “ඇයි ටීච එහෙම කතා කරන්නෙ, මම සර් නෙවෙයි. ටීචගෙන් ඉගෙනගත්තු ළමයෙක්” කියලා. වර්තමානයේ පාසල් අධ්‍යාපනය ලබන දරු දැරියන්ට ඔබතුමිය ලබාදෙන උපදේශය කුමක්ද? එකම දේ තමයි ගුරුවරයා උගන්වන වෙලාවට වෙනත් දේවල් හිතන්නේ නැතිව ගුරුවරයාට ඇහුම්කන් දෙන්න. බැරි දේ අහන්න. ගුරුතුමිය අම්මෙක් කියලා හිතන්න. එය තමයි අධ්‍යාපනය ලබන දූ දරුවන්ට දෙන්න තියෙන උපදේශය. තමා උගත් පාසලේම ගුරුවරියක ලෙස කටයුතු කරමින් දැඩි කැපවීමකින් ඉටු කරන ලද සේවාව වෙනුවෙන් මාලිනී අබයරත්න ගුරු මෑණියන් “යහගුරුමාතා” සම්මානයෙන් ද පිදුම් ලැබීය. හෝරාවකට අධික කාලයක ආදරණීය කතාබහ නිමාකොට සමුගන්නා අවස්ථාවේ එතුමිය අපගෙන් කළ ඉල්ලීම වූයේ එතුමිය යටතේ සෞඛ්‍යදානය, ශිෂ්‍ය නායක ඛණ්ඩය හා බැඞ්මින්ටන් කණ්ඩායම්වල කටයුතු කළ දූ දරුවන්ට එතුමිය අමතන්නැයි දැනුම් දෙන ලෙසයි. පෙරමග අපි මේ ආදරණීය ගුරු මෑණියන්ට නිදුක් නිරෝගී සුව හා දීර්ඝායුෂ පතමු. -සංජය ද සිල්වා, උදාර කත‍්‍රිආරච්චි